یادداشت های روزانه/ آدما

برگشتنی تو اتوبوس خسته به شیشه ی پنجره اتوبوس تکیه داده بودم. تو اون ردیفا که صندلی ها رو به روی همن. این بار بجای بیرون و تماشای خیابون توی اتوبوس رو نگاه می کردم. چهره آدمها رو برانداز می کردم. اول فرض کردم آدمای خبیثی هستن. خب اتفاقا به قیافشون می خورد. بعد تصور کردم آدمای دوست داشتنیی هستن، باز هم بهششون میومد!!!