وبلاگ نویسی

در حال مرور کردن حوادث سوریه هستم. بطور عجیبی انگار کلی فریاد در گلویم خفه شده است. مثل کسی که درد فروان دارد ولی نمی تواند فریاد بزن. شاید برای این است که دوباره آمادم سراغ وبلاگ. نمی دانم دقیقا چرا ولی احساس می کنم می خواهم وبلاگ بنویسم. یک دوره ای استوس ها و فیدهای در شبکه ها اجتماعی آنلاین همچون یادداشتهای کوتاه برایم جایگزین وبلاگ نویسی شد. الان ولی دوباره احساس می کنم احتیاج دارم به محیطی که دقیق تر بنویسم، استدالال هایم را شمرده تر طرح کنم. یک سری حرفها که توی ذهن دارم که به صورتبندی بهتری احتیاج داد. و این کار راهی ندارد جز عینیت یافتنش به صورت متن. برای اینکار فکر می کنم دیگه استوس کافی نیست از طرفی هم فکر می کنم ملاحظات رسانه های رسمی تر طراوت متن را می گیرد. چه در محتوا و چه در فورم. برای همین دارم فکر می کنم که نوشتن توی ولاگ را از سر بگیرم.